ماه ها بود که علی بابا از کار بیکار شده بود و هر روز که می گذشت بیشتر و بیشتر
فشار زندگی را احساس می کرد. دیگر از طلاهایی که از غار چهل دزد بغداد برداشته بود
خبری نبود یاسمین هم که حالا مادر چند فرزند قد و نیم قد بود گاهی خلقش تنگی
می کرد و دق و دلی خودش از روزگار را سر بیچاره علی بابا خالی می کرد.
روزها به همین منوال می گذشت تا اینکه علی بابا تصمیم گرفت دوباره پاتکی به
غار چهل دزد بغداد بزند.
«گُوِه» چیست؟ اگرتاکنون نجاری نکرده اید و یا چیزی از کتاب حرفه وفن اول راهنمایی خود به یاد ندارید ، اجازه بدهید این ابزار ساده نجاری را خدمتتان معرفی کنم.
گُوِه ابزاری مکانیکی است که برای ایجاد شکاف بین اجسام و تنظیم بهتر بکار می‌رود. شکل گوه سه‌گوش است و نوک تیز آن در فاصله بین دو جسم فرو می‌رود و نیرو به انتهای آن وارد می‌آید. سطح شیب دار متحرک است، که با افزایش و تغییر جهت نیرو به ما کمک می‌کند. مانند:تبر، تیغه، چاقو و...
حتما خواهید پرسید چه ارتباطی بین این وسیله ، حشمت اله طبرزدی، و شاهرود و عالم سیاست وجود دارد.
شهرستان شاهرود و میامی که از آن به عنوان قاره کوچک نام برده می شود با دارا بودن حدود 42 درصد از جمعیت و 46 درصد از وسعت جغرافیایی استان سمنان سهم بسیار ناچیزی در مدیریت کلان استان دارد.
نگاه غیر منصفانه به ظرفیت ها و پتانسیل های موجود در این منطقه در طی نیم قرن گذشته باعث ایجاد شکاف طبقاتی در بین مدیران ارشد استان شده و در وهله اول چیزی که به ذهن متبادر می شود این است که استعداد و یا ظرفیت های لازم و استاندارد بین مدیران این دیار وجود ندارد.
تنها استانی در کشور، که جمعیت شهرستان مرکز آن کمتر از شهرستان دیگرش باشد! استان سمنان است. کارشناسان معتقدند علت این نقض آشکار قوانین عرفی تقسیمات کشوری در هنگام تشکیل استان سمنان ریشه در اعمال نفوذ برخی از شخصیت های نزدیک به دربار در زمان طاغوت دارد. البته در سال های اخیر موج سرمایه گذاری ها و بی عدالتی ها این ترکیب جمعیتی تاریخی را به هم زده و جمعیت شهری شهرستان سمنان با جذب مهاجر از نقاط محروم استان و دیگر استان ها در حال پیشی گرفتن از شاهرود است. هدف از این یادداشت در بیان مقایسة پیشینة شهرستان های شاهرود و سمنان، فخر فروشی و یا استخفاف منطقه ای نیست بلکه گلایه از روند توسعه نامتوازن در سطح استان و عقب نگه داشتن شرق است.
شهرستان شاهرود با مرکزیت شاهرود یا قبل از آن بسطام همیشه به عنوان شهر شاخص در منطقة شمال شرق ایران مطرح بوده است. وجود تپه های 7 و 9 هزار ساله چخماق بسطام و تپه 5 هزار ساله خوریان و تپه 3 هزار ساله بلوار شاهرود خود بیانگر اهمیت این منطقه در کشور است. به گزارش پژوهش گاه باستان شناسی ایران اولین یک جا نشینی و تشکیل روستا در نیمه شرقی ایران در منطقة شاهرود و بسطام وجود داشته است.
شاهرود در دورة قاجار حاکم نشین ایالت قومس (کومش) بوده است. شاید یکی از دلایل این انتخاب رونق تجاری شاهرود در گذرگاه شرق به غرب کشور و گلوگاه راه ارتباطی تهران – استرآباد به عنوان خاستگاه قاجاریه بوده است.
سعید ایمانی با آن قد بلند، عینک و پالتویی که نیمی از سال بر تن می کند از لحاظ تیپیکالی یک ژورنالیست کلیشه ایست. اما موردی که او را خاص می کند حملات وانتقادات دن کیشوت وارش در فضای رسانه ای استان و شهرستان است. ایمانی کاری به ظرفیت و بضاعت ضعیف فضای مطبوعات ندارد و در این سال ها با انتقادات تند و تیز و قلم پرکشش خود باعث ارتقای نقش مطبوعات در تصمیم گیری های استان شده است.
در یک ظهر دل چسب بهاری میهمان این همکار عزیز شدیم. همکاری که این بار تصمیم داشت نه از زاویه یک منتقد بلکه به عنوان حامی یک مسئول به دفاع از دکتر جلالی بپردازد.
ضمن عرض سلام و تشکر بابت وقتی که گذاشتید، اجازه بدهید خیلی بی پروا به سراغ این پرسش مهم برویم که به نظر شما چرا شیوه شرکت دکتر جلالی در این دوره ازانتخابات تا این حد عجیب و غریب بود؟
چشمان متبسم و ریش بلند و خاکستری اش به همراه اندامی تنومند، اورا در بین سیاسیون شهر متمایز ساخته است. همه جا شغلش را چوپانی معرفی می کند، اما اگر اغراق نباشد باید گفت که او یکی از موثرترین و صاحب نظرترین فعالین سیاسی و انتخاباتی در شهرستان شاهرود است. کار خود را به عنوان مسئول دفتر دکتر جلالی روزی آغاز کرد که برج های دو قلو آمریکا فرو ریختند و دقیقا در شهریور چهار سال بعد از او جداشد.
رضا بیژن که این روزها به کشاورزی و دامداری مشغول است، یک چهره اصولگرای واقعی است.
در یک روز گرم میانه ماه رمضان، حاج رضا مجبور شد چهار طبقه ساختمان دفتر ما را بدون آسانسور بالا بیاید و با ما به گفتگو بنشیند.ما حصل این گفت و شنود را مطالعه بفرمایید.
ضمن عرض سلام و تشکر بابت حضورتان در دفتر ماهنامه، سوال نخست را این گونه مطرح می کنم که مردم کوچه و بازار گیر عمده کاظم جلالی را صرفا مواردی از قبیل موقعیت طلبی و یا به قول عوام اهل حزب باد بودن می دانند به نظرتان این امر باعث نشده است که باب نقد علمی و تخصصی عملکرد 16 ساله ایشان بسته شود؟
از نوجوانی رئیس بود. از همان زمانی که انجمن اسلامی دبیرستان شهید میرغفوریان را اداره می کرد.
در جوانی و دوره دانشجویی از آن بچه حزب اللهی هایی بود که با موتور به پارک ها می رفتند و به امر معروف و نهی از منکر بقیه می پرداختند و نماز جماعت را در اماکن عمومی می خواندند.
منتقدان او را هاشمی نسب سیاسی نامیده اند؛ همان فوتبالیستی که در دهه گذشته با تغییر باشگاه از پرسپولیس به استقلال آمد و جنجال آفرین شد. همان ها می گویند پایش را روی شانه های مردم شاهرود گذاشت و بالا رفت و سپس ولی نعمتان واقعی خود را به فراموشی سپرد. می گویند از رشد شخصیت ها در شهر هراس داشت و با آدم های کوچک راحت تر کار می کرد. می گویند معیارش برای اعمال نفوذ جهت انتصاب و ابقا مدیران شهرستان هماهنگی و حرف شنویشان از خودش بوده و نه توانمندی و قابلیت هایشان. این ادعاها صحت دارد و یا تنها حاصل کینه ورزی های سیاسی حسودان و رقیبان است چیزی نیست که ما در این چندصفحه توان درک آن را پیدا کرده باشیم. در این 16 صفحه تنها با دیدگاه های مختلف در مورد او آشنا شدیم.
مسلما کاظم جلالی ایده آل نبود، سعی کرد باشد ولی دغدغه های مهمتری از حوزه انتخابیه اش مانع آن شد که _حسینی دوم شاهرودی ها_ شود.
جلالی نیم قرن دوم زندگی اش را با حال و هوای جدیدی آغاز کرده است. او اکنون دغدغه های یک نماینده بومی و منطقه ای را ندارد و می تواند با تمام وجود خود را وقف عشقش کند. عشقی به نام _جهان سیاست_
اکنون او با پنج ستاره بر روی سینه یک رجل سیاسی قوی محسوب می شود و بدون تردید سرمایه ای ارزشمند برای شهر خود و نظام خواهد بود.
شاید جلالی از آن هایی نباشد که پله های ترقی را شمرده شمرده طی کرده باشند ولی بدون شک بازی سیاست را بسیار خوب بلد است. در سنی که جوانان امروز هنوز تصمیمی برای آینده خود نگرفته اند او رابه جایی فرستادند که تصمیم گذار مردمش باشد. اکنون جلالی با زیرکی خاص خودش دریافته تنها شخصیت سیاسی که بدون فراز و نشیب توانسته سه دهه اخیر رادر سطح اول تصمیم گیری کشور پشت سر بگذارد، علی لاریجانی است و با نزدیکی به این مرجع تقلید سیاسی، حاشیه امنی برای خود ساخته است.
کاظم در سال 1346 در شاهکوه به دنیا آمد. درست است که اخیرا در وبسایت مرکز پژوهش های مجلس محل تولدش را گرگان زده است ولی شاهکوه همان قدر گرگان است که شاهرود هم هست. و اکنون در 50 سالگی او جایی ایستاده که به یک اندازه هم اصولگراست و هم اصلاح طلب. گویا تقدیر او را در نقطه صفر مرزی نوشته اند.
روز بیست و هشتم دی ماه سال گذشته، اتفاقی در اتاق اصناف شاهرود به وقوع پیوست که مانند کوه یخ از اقیانوس پر حاشیه بزرگترین سازمان غیر دولتی شاهرود بیرون زد.
در آن روزها که فضای عمومی شهر به سمت برگزاری انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی سوق پیدا می کرد، انتخابات کوچکی در اتاق اصناف شاهرود برگزار شد. رای گیری برای تعیین رئیس و هیات رئیسه صنف در و پنجره سازان. انتخاباتی که شاید آن قدر بی اهمیت به نظر بیاید که بسیاری از مخاطبان ما تا کنون چیزی در مورد آن نشنیده باشند.
اتاق اصناف شاهرود، متشکل از 38 اتحادیه تولیدی و توزیعی است که 5 نفر اعضای هیات رئیسه آن، بر اساس آیین نامه، توسط روسای اتحادیه ها انتخاب می شوند. برای اینکه به میزان اهمیت این سازمان غیر دولتی پی ببرید کافیست بدانید، بر اساس گفته یکی از اعضای اتاق اصناف، این تشکل در شاهرود 7000 عضو دارد.
