لشگر متوقعین، با رمز عملیات مطالبه " فرماندار بومی"

چرا او را نمی خواهند
نگاهی اجمالی به ائتلاف برخی مدیران سمنانی و اطرافیان نماینده فعلی شاهرود در مقابله با فرماندار این شهرستان
قسمت دوم: لشگر متوقعین، با رمز عملیات  مطالبه " فرماندار بومی"
نویسنده: علی رضا اسلامی

در قسمت اول این یادداشت که با عنوان "فرمانبرداری ویژه یا فرمانداری ویژه" نگاشته شده بود، با نگاهی کوتاه به تاریخچه مدیریت عالی فرمانداری ویژه شاهرود و نوع تعامل آن با مرکز استان، در طی 10 سال گذشته، به بررسی چرایی دسیسه های بخشی از مدیران لایه های میانی استان علیه فرماندار فعلی شاهرود پرداختیم. همانطور که وعده داده بودیم، در قسمت دوم که مطالعه خواهید فرمود، همان موضوع را از منظر اطرافیان نماینده فعلی شاهرود بررسی خواهیم کرد.
انتخابات علیرغم همه محاسنش یک ایراد اساسی دارد. این عیب و ایراد که حداقل برای دو سال اول به چالش اصلی نمایندگان منتخب تبدیل می شود، ارتباطی مستقیم به کنش های آن ها در دوران تبلیغات انتخاباتی و  نوع پیروزی شان در انتخابات دارد. برخی کاندیداها در دوران تبلیغات انتخاباتی با هدف جذب آرای حداکثری قول ها و وعده هایی به برخی از افراد می دهند که پس از پیروزی در رقابت، چالش های زیادی برای آن ها به وجود می آورد. این وعده ها که غالبا بدون کنتور و بدون توجه به میزان اختیارات قانونی جایگاهِ انتخابیِ موردِ رقابت  داده می شوند، لزوما هیچ تناسبی با توان افراد ندارد. مثلا به معلم ساده یک مدرسه وعده ریاست بر آموزش و پرورش داده می شود و یا خود به آن طمع وارد گود می شود. البته همیشه ایراد از نماینده نیست. گاهی عده ای بیکارالدوله به خیال رسیدن به نان و نوا و پیمودن یک شبه ی مسیر صد ساله، به کمپین های انتخاباتی می پیوندند. این افراد که همیشه در حواشی مسئولین به خصوص نمایندگان و عکس های آن ها دیده می شوند، در یادداشتی که سال 96 به قلم نگارنده یادداشت حاضر، منتشر شده است را با عنوان #شنگل معرفی کردیم. گرچه وجود این افراد غیر متخصص و فرصت طلب آسیب جدی به روند انجام وظایف نمایندگان وارد می کند، اما آن چیزی که  شنگل ها را به خطری جدی برای کل سیستم تبدیل می نماید، سهم خواهی های آن ها به پشتوانه کاندیدای منتخب در روزهای پس از انتخابات است. زمانی که یکی از آن ها می خواهد رئیس فلان اداره شود، دیگری معاون بهمان سازمان، یکی وام کلان می خواهد یکی دیگر می خواهد پسرش را جایی استخدام کند و... خواسته هایی که  تمامی ندارد  و نماینده ای که اکنون باید چاره ای برای این وضع بیابد.
اوضاع این روزهای شاهرود و نماینده این شهر مصداق بارز وضعیت فوق است. صف طویل سهم خواهان از بزرگ و کوچک، پشت در دفتر او صف کشیده اند و او مانده است که چه کند. نظام فقط به او اختیار داده که که در پارلمان قانونگذاری کند و در سطح کلان و استان و شهرستان بر حسن اجرای آن نظارت نماید، اما این لشگر متوقع که در دوران انتخابات با هزاران امید و آرزو دور او جمع شده اند این را نمی فهمند.
لشگر متوقعین بنابر میزان انتظاراتشان موانع مختلفی را در برابر خود می بینند ولی اصلی ترین مانع را راس سیستم اجرائی استان می دانند. آن ها تصور می کنند که اگر نماینده بتواند استاندار را تحت فشار قرار دهد و یا با استفاده از ابزار سوال و استیضاح در مجلس وزیر را مجاب کند که او را جابجا کند و به جای او استانداری وامدار نماینده شان جایگزینش شود، راهشان برای به "آغوش کشیدن شاهد" گشوده می گردد. اما استاندار لقمه گنده ایست. پس باید در سطح شهرستان قناعت کرد. اگر فرماندار به خواسته ها و لیست ما تن داد که "فهو المراد"  و گرنه او نیز باید عوض شود تا یکی از ما با تکیه زدن بر جایگاهش بتواند باقی لشگر را بر روی مناصب شهرستان بنشاند.
این  چند خط و بعضی مسائل حاشیه ای کم اهمیت تر،تمام  آن چیزی است که در پشت پرده حملات اطرافیان نماینده به فرماندار شاهرود می گذرد. حملاتی که گاهی با رمز عملیات "مطالبه فرماندار بومی" شکل می گیرد، اغلب چنین اهدافی را دنبال می کند.

پایان دادن به این وضعیت و لجام زدن به زیاده خواهی های غیر قانونی افراد باید هر چه زودتر توسط افراد عاقل اطراف جناب نماینده صورت گیرد، درگیر شدن شهرستان شاهرود با همه مشکلاتی که از آن آگاه هستیم در بازی قدرت طلبی افراد کوتاه و بلند، در شرایط حاضر چیزی جز آب ریختن به آسیاب بدخواهان شاهرود نیست. نماینده و اطرافیان عاقل او به خوبی می دانند که فرصت خدمت محدود است، پس اگر انگیزه خدمت دارند که دارند، بسم الله.