کاظم جلالی و میراث شومی که برای شاهرود به یادگار گذاشت

کاظم جلالی و میراث شومی که برای شاهرود به یادگار گذاشت
میراثی به نام " اطرافیانِ دفترِ نماینده"

سال 78 را به جرات می توان نقطه ی عطفی در تاریخِ معاصرِ شاهرود دانست. سالی که در آن، جوانی 32 ساله، با حمایت جریانی که بعد ها از آن به عنوان "پدرخوانده ها" نام برده شد؛ توانست نمایندگی مردم شاهرود در مجلس شورای اسلامی را به عهده گیرد. البته این حمایت در 4 دوره فعالیتِ جلالی به عنوان نماینده مردم شاهرود در مجلس شورای اسلامی، فراز و فرود زیادی داشت و در پایان دوره چهارم نمایندگیِ جلالی به عنوان وکیلِ مردم، به دشمنیِ بی سابقه ای انجامید.
کاظم جلالی در کش و قوسِ ارتباط با حامیانِ قدرتمندش که  از سال 84 آغاز شده بود به این نتیجه رسید که با ایجاد پروپاگاندا و تبلیغات پوپولیستی می تواند موازنه قدرت با شرکایش را به نفع خود تغییر دهد و برای خویش پایگاه های اجتماعی موازی شرکایش بسازد. ابزاری که او برای رسیدن به این هدف به کار گرفت راه اندازی و تاسیس دفتری بود که در طول  دو دهه بعد میراثی شوم در فضای سیاسی شاهرود به یادگار گذاشت.
"دفترِ نماینده در شهرستان" به تدریج تبدیل به درگاهی شد که شیفتگان قدرت، شهرت و رانت می توانستند با ورود و نزدیکی به آن به تکانه های شهوانی خود پاسخ دهند. عده ای به صِرف این که در حاشیه ی جلسات و یا عکس های نماینده حضور دارند صاحب رانت های بزرگ و کوچکی در شهرستان شدند. رانتی که نماینده در اعطای آن نقش مستقیمی نداشت اما " رابطه میزبان و انگلی"  که در موازنه قدرت ضروری دیده بود، زمینه ی شکل گیری آن را به وجود آورد.

 ده ها نفر، افراد غیر مسئول ولی موثر حرفشان برای مردم شاهرود سند شد. یکی قراردادهای پیمانکاری اداره کل ها را به واسطه ارتباط با نماینده به راحتی به دست می آورد و دیگری در سیستم اداری که کار می کرد هیچ خدایی را بنده نبود و حتی رئیس خودش را تحت کنترل می گرفت. در این میان عده ای رانت خوار کوچک هم به اعتبار رفت و آمدشان در دفتر نماینده کسبه شهر را تَلَکِه می کردند و به وعده جور کردن دیدار با نماینده و یا رساندن نامه یا سفارش گوش آن ها را می بریدند.
البته دور از انصاف است از معدود آدم های دلسوز و مردم داری که در دفتر نماینده حضور داشتند یادی نکنیم اما قاطبه افرادی که در شاهرود به عنوان " اطرافیان دفتر نماینده " شناخته می شدند، همان جماعت غیر مسئولِ موثر بودند، که به صورت میراثی شوم برای آینده سیاسی شاهرود باقی ماندند.
با آغاز نمایندگی سید حسن حسینی شاهرودی انتظار می رفت این روند پایان یابد اما دیری نپایید که برخی از اطرافیان دفتر نماینده سابق، به سوی نماینده جدید آمدند . همان روال سابق ادامه یافت. سید حسن حسینی شاهرودی که به درستی متوجه شده بود که در شاهرود این روابط اطرافیان قدرت است که امور مربوط به شهرستان را اداره می کند و نه ضوابط قانونی، در ابتدای فعالیتش به عنوان نماینده اعلام کرد که قائل به دفتر نیست و در شاهرود مسئول دفتری ندارد. به همین منظور خانه ی پدری خودش را به عنوان پایگاه ارتباط مردمی در نظر گرفت و برادرش که وارث خانه بود، به صورت اتوماتیک وار همه کاره امور دفتر شاهرود شد. بی تجربگی و خصوصیات شخصیتی "مسئول دفتر نماینده جدید" و روال چندین ساله ای که سیاسیون شهر از این جایگاه انتظار داشتند و عدم توجه شخص نماینده به تذکرات دلسوزان، خانه پدری حسینی ها را نیز به آشیانه ای برای همان اطرافیانِ فرصت طلب، تبدیل کرد. این دفترِ ناکارآمد تبدیل به حجابی بین نخبگان جوان شاهرودی و نماینده شد. گرچه دولت مستعجل حسینی فرصت ریشه زدن بیشتر را از بسیاری از این افراد گرفت، ولی دوره چهارساله نمایندگی او نتوانست مانع انتقال سنت شوم "اطرافیان دفتر نماینده" به نماینده فعلی شاهرود، علی خانی شود.

 اطرافیانی که در شش ماه اول نمایندگی علی خانی، با "توهمِ  تسلط " بر مصادر دولتی شاهرود تا توانستند برای او و شاهرود حاشیه سازی نمودند. این حاشیه سازی ها و بی برنامگی نماینده و نیازش به خدمات این اطرافیان، نظیرِ جنجال های تبلیغاتی و رسانه ای که به راه می اندازند، باعث شده است که در کمال تاسف هیچ دورنمای مثبتی برای پایان دادن به میراث شوم جلالی به چشم نخورد.