نامه سرگشاده به سید حسن حسینی شاهرودی نماینده شاهرود در مجلس شورای اسلامی

⭕️جناب آقای حسینی شاهرودی نماینده محترم شهرستان های شاهرود و میامی
سلام و عرض ارادت
✅آیا شاهرود به «تیول» عده ای خاص از آقایان تبدیل شده است؟
🖋چند سال قبل دقیقا در چنین روزهایی افتخار یافتم برای عرض مطالبی به حضور حضرت آیت الله هاشمی شاهرودی شرفیاب شوم. از فضای ساده و مبل ها و صندلی های چهل تیکه اتاق شخصی و سیمای مهربان و رفتار فروتنانه  شان که بگذرم؛ خاطره جمله ای کوتاه در آن جلسه مرا واداشت تا با اشاره ای به شرایط پیش آمده ماه ها و سال های اخیر در شاهرود این نامه سرگشاده را خطاب به شما بنویسم.
🔴در آن جلسه در مورد اتفاقات ویژه شاهرود و روابط خاصی که در این جا حاکم است به تفصیل صحبت کردم.  در میانه سخنانم برای لحظه ای تبسم دائمی  صورتشان محو شد و فرمودند « نه آقا جان مگر شاهرود تیول شخصی عده ای از آقایان است؟» پس از مکثی کوتاه این بار با لبخند ، مجددا همان جمله را تکرار نمودند و در ادامه فرمودند « نه این گونه نیست؛ شما توکلتان به خدا باشد؛ خودش کمک خواهد کرد»
🔴چند سال از آن ماجرا گذشته است و وقایع چند ماهه اخیر مرا به این نتیجه رسانده که فرمایش ایشان در مورد این که شاهرود تیول کسی نیست کاملا صحیح بوده ولی در کمال تاسف عده ای  در این شهرستان این گونه متصورند که کرسی هایی که بر آن نشسته اند دائمی است و شهر را تیول خود می دانند.
🔴 امروزه رانت و فساد  مانند تار های عنکبوت در سطح کشور گسترده شده اند و شهرستان ما نیز  به مانند سایر نقاط همواره درگیر آن بوده است. متاسفانه بی توجهی به موضوع مبارزه با فساد در شاهرود کار را بدان جا رسانده که رانتخواران آن رابه صورت حقی...

انتقاد از امام زمان و معصومین پیش کش؛ از خبرنگاران شهرستانی در برابر مدیران جزء تان دفاع کنید

چندی پیش مقاله ای نوشتم در باب مدلِ توسعهِ مرکز محوری که قریب صد سال است برنامه ریزی های دولت ها بر اساس آن انجام می شود. مدلی که واضح ترین خروجی آن خالی شدن روستا ها و شهر های کوچک از مردمان و ازدحام ربع جمعیت ایران در شهر تهران است. در واقع گویا بر خلاف شعار "ایران فقط تهران نیست" در عمل "ایران تنها تهران است" صحیح تر می نماید.
تفصیل مقاله فوق در این مجال نمی گنجد. اما گویا در باب نقد و حیطه مبارزه با فساد نیز همه امکانات تنها برای تهران است. سیستم اداری شهرستان ها به صورت جزایری خود مختار و نا کار آمد درآمده اند که گروه های هم ولایتی...

نوکران دولت؛ طلبکاران از ملت

شاید یکی از بزرگترین ضعف هایی که در شکل گیری نظام اداری ما کشورهای اصطلاحا جهان سومی وجود دارد، مشکل هویتی آن است. همانگونه که دوستان مستحضریدبا آغاز مدرن سازی سیستم اداری ایران در دوره پهلوی اول، ساختار وزارت خانه ها و ادارات و سلسله مراتب آن  عینا از روی سیستم بروکراتیک کشورهای غربی به ویژه فرانسه کپی برداری شد؛ بدون آن که هیچ نیاز واقعی به بسیاری از آن ها در جامعه احساس شود.

 راه اندازی اداراتی که در واقع بود و نبودشان دردی از مردم دوا نمی کرد به مرور تبدیل به ناندانی عده ای شد. عده ای که هر روز صبح به عنوان مدیر و رئیس و معاون و کارمند، راهی ساختمانی می شدند و ساعاتی را دور هم بودند و آخر ماه پولی از دولت به عنوان حقوق در یافت می نمودند. شغل این افراد اصطلاحا «نوکری دولت» بود. این نوکران برای اینکه از زیر بار سنگینی نامی  که مردم  کوچه و خیابان بر رویشان گذاشته بودند؛ خارج شوند و انتقام آن را بستانند به مرور تغییر ماهیت و هویت دادند و خود به مانعی در سر راه امور مردم تبدیل شدند. اتفاقی که در سال های اخیر عوارض آن بیش از گذشته دامان مردم و نظام را گرفته است. رندی می گفت ما در جامعه با دو دسته بیکار طرفیم. عده ای که شغل ندارند و اکثریت هستند و عده ای که در ادارات شغل دارند ولی بیکارند. اگر دسته دوم را از جامعه حذف کنیم دسته اول به صورت خودجوش برای خودش شغل خواهد ساخت.

سیستم اداری نیاز به یک جراحی و انقلاب فوری دارد. تا دیر نشده باید به داد جامعه رسید.

ما قرار است بگوییم «نمی شود»... تنبل خانه هایی به نام ادارات

ما این جا ننشسته ایم که به شما بگوییم چگونه «می شود»؛ ما قرار است بگوییم «نمی شود»

این جمله را بارها از زبان برخی کارمندان ادارات شهرستان شاهرود شنیده ایم. از تامین اجتماعی گرفته تا اداره بهداشت، آب و منابع زیرزمینی، بخشداری، شهرداری، کشاورزی و... و همه ما می دانیم که تقریبا همه اموری که این آقایان قاطعانه و از روی تکبر می گویند «نمی شود» با اندکی تورق در اساسنامه های ضد بروکراسی دولت و مراجعه به ادارات کل در مرکز استان «می شود»....

در ارجمندی و مقام نقد ونقاد

 

اذا طابت العین عذبت الانهار

چون آب در سرچشمه زلال و شفاف باشد در جوی ها نیز صاف و زلال باشد

جمله بالا را یک عرب شامی در پاسخ عمر ابن عبدالعزیز که از او در باره اوضاع و شیوه حکومت والیانش پرسیده بود می گوید. جمله ای تاثیر گذار که عمر ابن عبدالعزیز را به تنها خلیفه خوشنام اموی تبدیل می نماید.

هدف از نوشتن این چند جمله دست گذاشتن مجدد بر روی موضوع رانت و فساد نیست. هدف تبیین جایگاه منتقدین...