ما قرار است بگوییم «نمی شود»... تنبل خانه هایی به نام ادارات
ما این جا ننشسته ایم که به شما بگوییم چگونه «می شود»؛ ما قرار است بگوییم «نمی شود»
این جمله را بارها از زبان برخی کارمندان ادارات شهرستان شاهرود شنیده ایم. از تامین اجتماعی گرفته تا اداره بهداشت، آب و منابع زیرزمینی، بخشداری، شهرداری، کشاورزی و... و همه ما می دانیم که تقریبا همه اموری که این آقایان قاطعانه و از روی تکبر می گویند «نمی شود» با اندکی تورق در اساسنامه های ضد بروکراسی دولت و مراجعه به ادارات کل در مرکز استان «می شود»....
به عنوان مصداق دوست عزیزی که فرمول محلول جدیدی برای ضد عفونی و مصرف در بیمارستان ها اختراع کرده بود، پس از این که بدون اسیر شدن در راهروهای بروکراتیک وزارت صنعت و معدن و تجارت اخذ مجوز می کند برای صدور جواز تاسیس بهداشت به اداره بهداشت شاهرود مراجعه می نماید. سرنوشت تاسف یار این کار آفرین واقعا شنیدنی است. 6 ماه بین دو اتاق پاسکاری می شود «یکی می گفت این به ما ربطی ندارد این مربوط به تجهیزات پزشکی است و آن یکی می گفت نه این در حیطه اختیارات معاونت غذا و داروست. علیرغم این که شغلشان بوده است نمی دانستند چه کنند و یا شاید نمی خواستند. آخر سر بعد از 6 ماه با تماس های مکرر با سمنان و ساری اعلام شد که این ملزومات دارویی است ولی پاسکاری ها این بار در سطح سمنان و ساری ادامه یافت.» در این مورد خاص به خاطر پیگیری های بسیار خوب فرد کارآفرین و به روایتی پوست کلفتی او بالاخره موضوع در تهران حل می شود، ولی چه بسیار عزیزانی که پس از مدتی سرگردانی در سیستم عطای کار آفرینی را به لقایش می بخشند و به زندگی روزمره خود می پردازند.
آقای ... که این مشکل برایش پیش آمده می گوید: «نبود اطلاعات کافی و به روزرسانی نشدن کارمندان این اداره دلیل این مشکلات است. متاسفانه دور افتاده بودن شاهرود از مرکز و ابهام در مرجعیت اداری؛ و حجم کار کم اوضاعی را پیش آورده که نظارت اندکی روی عملکرد پرسنل انجام می گیرد. بارها شنیده شده که برخی از آن ها گفته اند چرا سری که درد نمی کند را دستمال ببندیم. اگر شما مجوز بگیرید و فردا تخلف کنید پای ما نیز وسط است. متاسفانه شاهرود شهر کاملا لابی بازی است و همه با هم کنار می آیند و چیزی روی سیستم پیش نمی رود. دولت به صورت مرتب بخش نامه هایی در تسهیل کارها صادر می کند ولی این جا یکی دو نفر هستند که تصمیم می گیرند و کلام اول و آخرشان نمی شود است.»
متاسفانه عادت به «پشت میز نشینی» باعث شده است بسیاری از کارمندان دولت وظیفه اصلی که برای آن حقوق می گیرند را فراموش کرده و با پشتکاری مثال زدنی در میان قوانین آن هایی را سرلوحه کار خود نمایند که از گسترش امور حوزه کاریشان جلوگیری می کند. یکی دیگر از کارآفرینان می گفت: « اکر فردی که با او رفاقت دارند برای اخذ مجوزی بیاید و یا سفارش کند به راحتی با او همکاری می کنند؛ ولی اگر کسی دیگری بیاید سنگ جلوی پای او می اندازند. برعکس سمنان که استقبال زیادی از ایده ها می کنند. آن ها پروانه را می دهند ولی تعهد محضری می گیرند که اگر پس از مدتی انتظارات و دستورعمل ها رعایت نشد آن را باطل می کنند. یعنی یک روز را هم برای بهره برداری از دست نمی دهند.»
اسامی این کارمندان در دفتر نشریه محفوظ است. اگر روزی نهایدهای نظارتی دانشگاه علوم پزشکی شاهرود دوست داشتند در اختیارشان قرار خواهیم داد، گرچه بعید می دانیم انگیزه ای برای برخورد وجود داشته باشد.
اداره بهداشت نمونه کوچکی از ادارات شهرستان شاهرود است. در سال اقتصاد مقاومتی همچنان در بر روی همان پاشنه سابق می چرخد و همچنان «نمی شود» کلام اول و آخر بسیاری از کارمندان دولت است. برای بررسی مورد فوق گفتگویی کوتاه با جناب آقای یوسفی روابط عمومی محترم دانشگاه علوم پزشکی شاهرود انجام دادیم که سرانجام آن به جایی نرسید. آقای یوسفی معتقد بودند رسالت روزنامه نگاری این کاری نیست که ما انجام می دهیم و تنها با این کار به محیط زیست آسیب می زنیم!!! چرا که برای چاپ نشریاتمان درخت هایی قطع می شوند!!! ایشان همچنین اضافه فرمودند که «بیایید تا من به شما یاد بدهم چگونه ریپرتاژ تهیه کنید.» البته در آن لحظه منظور ایشان را به درستی متوجه نشدم، ولی اگر منظورشان همان گزارش عملکرد های پولی باشد که به این جا و آن جا سفارش می دهند باید خدمتشان عرض می کردم آسیب واقعی را شما به محیط زیست می زنید که این گونه پول بیت المالی که باید خرج پرسنل زحمت کش بیمارستان، از پرستاران تا دیگران می شده است را خرج کاغذ پاره هایی کرده اید تا مدیر بالاسریتان با خوش نمودی؛ دو روزی بیشتر بر صندلی اش تکیه بزند.
به گواه اکثر قریب به اتفاق کارشناسان وزیر بهداشت موفقترین وزیر دولت یازدهم بوده است و بودجه ای که به بخش سلامت جامعه اختصاص یافته، رقم بی سابقه ای بوده است. از نگاه ویژه ای که جناب وزیر به واسطه موقعیت جغرافیایی خاص به شاهرود دارند نیز مطلع هستیم. ولی سوال این جاست که آیا سید عباس موسوی و تیم همراهش توانسته اند از این فرصت استثنایی به نفع شاهرود بهره برداری کنند و یا این که با ریخت و پاش پول در فکر ادامه مسیر سابق خود هستند؟
