حشمت الله طبرزدی و ربط آن به شاهرود

«گُوِه» چیست؟ اگرتاکنون نجاری نکرده اید و یا چیزی از کتاب حرفه وفن اول راهنمایی خود به یاد ندارید ، اجازه بدهید این ابزار ساده نجاری را خدمتتان معرفی کنم.

گُوِه ابزاری مکانیکی است که برای ایجاد شکاف بین اجسام و تنظیم بهتر بکار می‌رود. شکل گوه سه‌گوش است و نوک تیز آن در فاصله بین دو جسم فرو می‌رود و نیرو به انتهای آن وارد می‌آید. سطح شیب دار متحرک است، که با افزایش و تغییر جهت نیرو به ما کمک می‌کند. مانند:تبر، تیغه، چاقو و...

حتما خواهید پرسید چه ارتباطی بین این وسیله ، حشمت اله طبرزدی، و شاهرود و عالم سیاست وجود دارد. در ادامه مطلب خدمت مبارکتان توضیح خواهم داد. دوستانی که به مانند بنده جریانات سیاسی پس از رحلت امام و نیمه ابتدایی دهه هفتاد را به خاطر می آورند و یا مطالعاتی در آن زمینه داشته اند، بی گمان نام هفته نامه ای به نام «پیام دانشجوی بسیجی» و شخصی به نام حشمت اله طبرزدی را هم به خاطر خواهند آورد. پیام دانشجوی بسیجی هفته نامه ای جنجالی بود که در آن سال ها با قیمت 50 تومان به شهر ما هم می رسید و بنا به طبیعت جنجالی اش، تیراژ بسیارخوبی داشت.صاحب امتیاز این هفته نامه، مهندس حشمت اله طبرزدی، بود. کسی که بعدها با پوست اندازی «هویت» اصلی خویش را آشکار کرد.

اگر می خواهید یک الوار و یا یک تخته سنگ بزرگ را بشکافید، کافی است علاوه بر یک جفت چشم تیز بین برای یافتن روزن های کوچک، یک پتک و یک گوه داشته باشید.گوه را درون شکاف قرار دهید و باچندضربه کاری ببینید که چگونه یک الوار و یا تخته سنگ بزرگ از هم می پاشد.

در عالم سیاست برخی، خواسته و یا نا خواسته نقش گوه را بازی می کنند که شاید یکی از بارز ترین چهره ها، حشمت اله طبرزدی باشد. طبرزدی که فعالیت سیاسی خود را به عنوان یک بچه حزب اللهی آغاز کرده بود در نیمه ابتدایی دهه هفتاد، موفق شد نقش گوه را به خوبی در فضای سیاسی آن روزها بازی کند. گرچه به مانند بقیه عوامل نفوذی دشمن پس از انجام ماموریت به راحتی چون مهره ای سوخته از سوی آن ها به دور انداخته شد وتمام تلاش او برای دوباره مطرح شدن در سال های اخیر به شکست انجامیده است.

طبرزدی در آن سال ها با رصد شکاف هایی که در جامعه پس از جنگ و دوره سازندگی به وجود آمده بود خود را به عنوان جدی ترین منتقد رسانه ای نیمه اول دهه هفتاد مطرح کرد. انتقادات او پایانی نداشت و هیچ حد و مرزی نمی شناخت. از رئیس دولت گرفته تا تمامی شخصیت های لشگری و کشوری و حتی برنامه «ساعت خوش» مهران مدیری زیر تیغ او بودند!!!

شاید برایتان عجیب و شنیدنی باشد که طبرزدی مبدع پیشوند « امام» برای مقام معظم رهبری بود. او به صورت خستگی ناپذیری تلاش می نمود شکافی بین دولت و نهادهای تحت نظر رهبری به خصوص سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به وجود آورد. حتی نام نشریه خود را که در ابتدا پیام دانشجو بود به پیام دانشجویی بسیجی تغییر داد که با هوشیاری سپاه پس از چاپ چند شماره مجبور شد پسوند بسیجی را حذف نماید. طبرزدی در خاطراتش بزرگترین ضربه ای که خورد را این گونه تشریح می کند: «دیدگاه ایدئولوژیک ما، آنگاه ضربهء کاری خورد که شخص رهبر، که او را «امام» لقب داده بودیم، در یک موضع گیری آشکار به دفاع از، دولت رفسنجانی پرداخت.»

طبرزدی که به قول خودش رشته هایش را پنبه شده می دید به یکباره با گردشی 180 درجه تبدیل به کسی شد که در سال 1378 به همراه اکبر محمدی به عنوان یکی از دو متهم اصلی حادثه کوی دانشگاه محاکمه شدند. او که با روی کار آمدن دولت جدید تصور کرده بود جمهوری اسلامی به سمت سکولار شدن پیش خواهد رفت با تشکیل «جنبش دمکراتیک دانشجویی» بی پروا و در تضاد آشکار با موضع گیری های پیشین با اصل ولایت فقیه به مقابله می پرداخت.

طبرزدی هنوز هم هست و اکنون خواهان براندازی است ولی دیگر هیچ کس او را جدی نمی گیرد. حتی نیروهای امنیتی هم به سراغش نمی روند. ریش هایش را تراشیده، موهایش را بلند کرده و در خیابان کراوات می زند و هر از چند گاهی با صدای آمریکا مصاحبه می کند و مانیفست می دهد.

گرچه منکر این امر نیستم که شخص طبرزدی در ایجاد برخی از شکاف ها و سو تفاهم های امروز نظام ما دخیل بوده است، اما نظر شما را به این عبارت معروف جلب می کنم که « هر آن چه مرا نکشد، لاجرم قویترم خواهد ساخت» کشف توطئه امثال طبرزدی و دوستانش توسط مقام معظم رهبری و ابتر گذاشتن نقشه هایشان، از این فتنه، درسی تاریخی برای امروز جامعه ما بر جای گذارده است.

ربط این مطلب به شاهرود چه بود؟

متاسفانه در ماه های اخیر جریانی دانشجویی در شهر شکل گرفته که از لحاظ تیپ شناسی سیاسی و عملکرد در تخریب همه چهره های نظام، شباهت بسیار زیادی به نحوه فعالیت امثال طبرزدی و همدستانش در ابتدای دهه هفتاد دارد. از لحاظ تاریخی دهه نود به خاطر دوره پسا تحریمی اش شباهت بسیار زیادی به سال های پس از جنگ دارد و دشمن نیز سعی خواهد کرد از برخی تاکتیک های موفقش در آن سال ها دوباره استفاده نماید. مهمترین این تاکتیک ها همان تاکتیک گوه است. البته آن ها این دفعه با توجه به درسی که بیست سال پیش گرفتند تلاش نخواهند کرد مهره ای از خودشان را بسوزانند، بلکه به دنبال جوانانی می گردند که بی مزد و مواجب در مسیر پیشبرد اهداف کمکشان نمایند.

این روزها در کشور و به طبع آن در شاهرود برخی جوانان جویای نام که در کمال تاسف ظاهرالصلاح نیز هستند داعیه به دست گرفتن جریان اصولگرایی را در سر می پرورانند. شاید تصور این امر که روزی جریانی در اصولگرایی از پایداری ها هم عبور کند سخت بود ولی این عزیزان، بزرگان پایداری را هم قبول ندارند.

متاسفانه پس از انتخابات که شهر به فضای همدلی مضاعفی نیاز داشت، این محدود افراد با در هم آمیختن موضوعات مختلف ابزار انتقام کشی برخی متضررین انتخابات اخیر شدند.

گرچه نگارنده معتقد است این شهرت طلبی به منظور رسیدن پیش از موعد به لایه های بالایی قدرت است که این جسارت را به این جوانان داده، اما ضمن یاد آوری این امر به آقایان که دوره پیشرفت یک شبه سیاسی سال هاست که به سر آمده و با فحش و توهین موفق نخواهید شد به اهدافتان برسید، سرنوشت امثال حشمت اله طبرزی دیروز و حشمت خان طبرزدی امروز را خدمت شان یاد آوری می نمایم.

فراموش نکنید که یکی از مسلمترین شروط دین داری اخلاق مداری است. تا سنگ محک اخلاق در دست مردم است کسی این به اصطلاح جنبش دانشجویی را به عنوان نیروی حزب الهی نخواهد شناخت. در این چند ماه پیش و پس از انتخابات، از منتهی الیه اصلاح طلبان تا تمام شخصیت های جامعه اصولگرایی هدف بی ادبی ها، توهین ها و بی اخلاقی های این جریان در فضای مجازی قرار گرفته اند.

این بنده حقیر در پایان به این عزیزان توصیه می کنم تاریخ نه چندان دور دهه هفتاد را مطالعه نمایند تا بتوانند سرانجام مسیری که انتخاب کرده اند در بیست سال بعد را ببینند. لطفا ناخواسته گوه دشمن نشوید.