عالم دینی یا اندیشمند اجتماعی

یکی از عادات بد ما این است که همه چیز را باهم قاطی می کنیم. مثلا از یک هنرپیشه خوش سیما انتظار تز سیاسی و راهنمایی در انتخابات را داریم و یا یک فوتبالیست را با یک کنشگر و تئوریسین اجتماعی اشتباه می گیریم.  یک روز دکتر حسابی را تا حد یک قدیس و راهنمای زندگی بالا می بریم و روز دیگر دکتر سمیعی را مراد  خویش قرار می دهیم. بدون این که توجه کنیم اولی یک نابغه فیزیک و دومی تنها یک متخصص درجه یک و بی بدیل مغز و اعصاب است و در سایر رشته ها تخصصی ندارد.
در طول تاریخمان هم همین گونه بوده ایم. ابوعلی سینا و ابوریحان ها را  که دانشمندان بزرگی بوده اند خالی از هرگونه خطا دیده و همه اندیشه شان را ستوده ایم. شیخ ابوالحسن خرقانی و بایزید بسطامی را که بیشتر اندیشمندانی اجتماعی و طاغیانی بر تکلف های ناشی از شهوات انسانی بوده اند علمای دین تصور نموده و