مدل توسعه مطلوب چیست؟ ما شاهرودی ها کجا ایستاده ایم
با یک بررسی اجمالی در تاریخ معاصر ایران متوجه یک شتابزدگی دائمی از سوی نخبگان برای ایجاد تحول و توسعه می شویم. این شتابزدگی بدون در نظر گرفتن شرایط فرهنگی و زیر ساختی جامعه ایرانی و تجارب گرانبهای قرون متمادی؛ گاها دلسوزانه مثل امیر کبیر و قائم مقام فراهانی و گاهی از روی استیصال از سوی برخی منورالفکران و غرب زدگان اعمال شده است. مدلی از توسعه که در سالیان پس از انقلاب نیز ادامه یافت و در دولت سازندگی نهادینه شد. در آن دوران دولتمردان با رصد الگوهای اقتصادی جهان و درک عینی نا کارآمدی الگوی توسعه کمونیستی، با گرته برداری ناقص از لیبرالیسم دستوری که در کشورهایی مانند مالزی زمینه ساز تحول ناگهانی را ایجاد کرده بود؛ ناخواسته به ویران سازی زیربنای تاریخی و احداث برج های توسعه به جای آن ها پرداختند. برج هایی که پس از گذشت نزدیک به سی سال به مانند استادیوم نیمه کاره پانزده هزار نفری شاهرود، تنها میلگرد .....