همه دخترکان کبریت فروش شهر من

 

هر روز صبح دختر بچه ای حدودا دو سال و نیمه، در سرمای پاییز و زمستان سال گذشته ، کمی بالاتر از اداره برق در پیاده رو تنها می نشست و با پوکه های خالی ژله صد تومانی اش بازی می کرد. عابرین از روی ترحم به او پول می دادند، چیزی که او نمی شناخت و پسران بزرگتری که در خیابان گدایی می کردند بدون این که مورد اعتراضش قرار بگیرند با رندی «کش» می رفتند.

در حالی که من و شما از سوز سرمای زمستان شهرمان زیپ کاپشن ها را تا زیر بینی بالا می کشیدیم،

گفتگو با مهندس شوکت نیا ریس اداره منابع طبیعی شاهرود در باره زمین خواری در عرصه های ملی

در یک صبح دل انگیز بهاری به دیدار آقای شوکت نیا ریاست محترم اداره منابع طبیعی و آبخیز داری شهر رفتم. فردی بسیار خوشرو با ته لهجه دامغانی که با حوصله زیاد به سوالات من جواب میداد.شروع گفتگوی ما از اختیارات اداره ایشان شروع شد.آقای شوکت نیا تمامی حریم شهرها؛ مراتع؛ جنگلها ؛ و تقریبا هر چیزی که به اصطلاح ظاهرا بی صاحب است را جزء اراضی ملی؛

معمای آقای سناتور"گفتگو با سعید ایمانی روزنامه نگار و موافق دکتر جلالی"

سعید ایمانی با آن قد بلند، عینک و پالتویی که نیمی از سال بر تن می کند از لحاظ تیپیکالی یک ژورنالیست کلیشه ایست. اما موردی که او را خاص می کند حملات وانتقادات دن کیشوت وارش در فضای رسانه ای استان و شهرستان است. ایمانی کاری به ظرفیت و بضاعت ضعیف فضای مطبوعات ندارد و در این سال ها با انتقادات تند و تیز و قلم پرکشش خود باعث ارتقای نقش مطبوعات در تصمیم گیری های استان شده است.

در یک ظهر دل چسب بهاری میهمان این همکار عزیز شدیم. همکاری که این بار تصمیم داشت نه از زاویه یک منتقد بلکه به عنوان حامی یک مسئول به دفاع از دکتر جلالی بپردازد.

ضمن عرض سلام و تشکر بابت وقتی که گذاشتید، اجازه بدهید خیلی بی پروا به سراغ این پرسش مهم برویم که به نظر شما چرا شیوه شرکت دکتر جلالی در این دوره ازانتخابات تا این حد عجیب و غریب بود؟

معمای آقای ســناتور "مصاحبه با رضا بیژن فعال سیاسی منتقد دکتر کاظم جلالی"

چشمان متبسم و ریش بلند و خاکستری اش به همراه اندامی تنومند، اورا در بین سیاسیون شهر متمایز ساخته است. همه جا شغلش را چوپانی معرفی می کند، اما اگر اغراق نباشد باید گفت که او یکی از موثرترین و صاحب نظرترین فعالین سیاسی و انتخاباتی در شهرستان شاهرود است. کار خود را به عنوان مسئول دفتر دکتر جلالی روزی آغاز کرد که برج های دو قلو آمریکا فرو ریختند و دقیقا در شهریور چهار سال بعد از او جداشد.

رضا بیژن که این روزها به کشاورزی و دامداری مشغول است، یک چهره اصولگرای واقعی است.

در یک روز گرم میانه ماه رمضان، حاج رضا مجبور شد چهار طبقه ساختمان دفتر ما را بدون آسانسور بالا بیاید و با ما به گفتگو بنشیند.ما حصل این گفت و شنود را مطالعه بفرمایید.

ضمن عرض سلام و تشکر بابت حضورتان در دفتر ماهنامه، سوال نخست را این گونه مطرح می کنم که مردم کوچه و بازار گیر عمده کاظم جلالی را صرفا مواردی از قبیل موقعیت طلبی و یا به قول عوام اهل حزب باد بودن می دانند به نظرتان این امر باعث نشده است که باب نقد علمی و تخصصی عملکرد 16 ساله ایشان بسته شود؟

روسیاه پیروز

پیرمرد تا کمر درون سطل بزرگ زباله خم شده بود. تنها تکیه‌گاهش نوک پنجه‌ پاهایی بود که آن هم گاهی از زمین جدا می‌شد. گویا تقدیرش را این‌گونه نوشته بودند که همیشه یک لقمه نان حلال را به سختی درآورد. هنگامی که در سیاهی درون سطل، قوطی‌های خالی روغن و نوشابه و ظروف پلاستیکی را می‌دید لبخندی زیبا چروک‌های صورتش را چند برابر می‌کرد، طوری که انگار گنجی یافته است.

روزی روزگاری شرکتی بود به نام زغال سنگ البرز شرقی