معدن کاوی به شیوه یک گراز

   
یکی از زیست گاه های اصلی گراز در ایران, دامنه های البرز و جنگل های مناطق شمالی کشور است. “گراز زدگی”  اصطلاحی است که کشاورزان کوهپایه نشین زیاد از آن استفاده می کنند. این اصطلاح وقتی به کار می رود که یک مزرعه به صورت ناهمگون مورد حمله جانور قرار  گیرد و بدون این که محصولی خورده شود تنها در جا های مختلف لگد مال  شده و نابود گردد.  بعد از واگذاری معادن زغالسنگ به بخش خصوصی “گراز زدگی” به حوزه معدنکاوی هم راه پیدا کرد. مهندسین معدن می گویند بخش خصوصی برای سود بیشتر رگه های کم صرفه را رها می کند  و به نوعی بیشتر به تخریب محیط می پردازد تا برداشت اصولی و استاندارد ذخایر معدنی.
 اگر بخواهیم یک نمونه کامل از این شیوه برداشت مواد معدنی را ببینیم باید به شهرستان شاهرود و  دره شاهوار برویم؛ دره عظیم و بزرگی که متاسفانه تا پای قله اش توسط معدنی با مالکیت دولت دچار گراز زدگی شده است  برای درک میزان خسارت وارده  کافیست سری به عکس های ماهواره ای شش سال پیش بزنید و آن را با عکس های سال 97 مقایسه کنید. قطع صد ها درخت اورس و