در ارجمندی و مقام نقد ونقاد

 

اذا طابت العین عذبت الانهار

چون آب در سرچشمه زلال و شفاف باشد در جوی ها نیز صاف و زلال باشد

جمله بالا را یک عرب شامی در پاسخ عمر ابن عبدالعزیز که از او در باره اوضاع و شیوه حکومت والیانش پرسیده بود می گوید. جمله ای تاثیر گذار که عمر ابن عبدالعزیز را به تنها خلیفه خوشنام اموی تبدیل می نماید.

هدف از نوشتن این چند جمله دست گذاشتن مجدد بر روی موضوع رانت و فساد نیست. هدف تبیین جایگاه منتقدین... در ارتقا سیستم است. جایگاهی که این روزها در اختیار روزنامه نگاران است.

نقد خوب هر چند که گزنده باشد _در مورد بالا شخص اول خلافت اسلامی را به طور مستقیم هدف می گیرد_ هزاران بار برتر از مدیحه های ملیح برخی اطرافیان خواهد بود.

جایگاه نقد را بشناسیم و منتقدان را ارج بگذاریم.

پی نوشت:

در توضیح عکس: پس از تسلط آل عباس تمام آرامگاه ها و قبور آل امیه تخریب و شکافته شد و استخوان های آن ها را نیز سوزاندند. اما آرامگاه عمر ابن عبدالعزیز در جنوب ادلب تا امروز پابرجا مانده است._عکس پیش از جنگ داخلی سوریه است_